Orendainen asteburupasa

Hirugarren hiruhileko hau borobila izaten ari da Koxkorrentzat. Larunbatero egindako ekintzetan tailerrak eta batez ere, jolasak barra barra izan ditugu ohi den moduan. Gainera, aparteko istorio baten protagonistak izan gara, ezustekotik ezustekora eraman gaituena. Istorio horrek orain dela asteburu pare bat izan du bere amaiera.

Apirilaren 5ean, larunbatero bezala, boulevardean bildu ginen gure ekintza egiteko. Egun horretako jolasak bukatu eta gero, gure lokalera opari berezi bat iritsi zela jakin genuen: koadro misteriotsu bat. Honekin batera, eskutitz labur bat zetorren orain dela urte asko Aratzeko Koxkorra izandako pertsona baten izenean. Kartak zioenaren arabera, pertsona horrek lehiaketa bat irabazi zuen duela urte dezente koadro horri esker. Horregatik, berarentzat esanahi berezia zuen koadro hori Aratzeko Koxkorrek izatea nahi omen zuen.
Koadroaren izkinean “Kiku” jartzen zuen. Baina, nor zen Kiku? Zergatik nahi zigun guri opari bat egin?

Hurrengo larunbatetan, udaletxeko bulegoetan aspaldiko lehiaketa horren irabazleei buruz galdetuaz , azken 30 urteotan Aratzetik pasa den jendearen izenak miatuaz eta pistatik pistara abiatuz, misterioa argitu genuen. Koadro misteriotsu hura “Kiku” bezala sinatzen zuen pertsonak Arritxu zuen izena.
Arritxuk, gure interesaren berri eduki zuenean, eskutitz bat bidali zigun eta bertan Orendainen Maiatzaren 17an azaltzeko agintzen zigun. Elkarrekin asteburu bateko irteera bat egiteko aitzaki ezinhobea zen hura! Halaxe egin geunen.

Maiatzaren 17an, trena hartu eta Orendainera joan ginen. Iritsi, bazkaldu eta frontoian jolas pila bat egin eta gero, han azaldu zitzaigun Arritxu. Aratz Taldeak sarritan egin ditu irteerak Orendainera, eta bertako etxean sartzean, burura oroitzapen polit ugari etorri zitzaizkion.
Denen artean oroigarri moduan gordeko dugun mural bat gure eskuen markekin betetzen genuen bitartean, Arritxuk painoleta horia (eta urdina, eta berdea…) eraman zueneko garai horiek nolakoak izan ziren kontatu zigun. Hala jakin genuen bidalitako koadro hura, bere oinarin garaiean egin zuela, Orendainera egindako irteera batean, hain zuzen ere.
Oso une atsegina izan zen guztiontzat. Mural horretan, Oinarinei, Azkar eta Trebeentzako hutsunea utzi genuen. Hauei euren eskuen markak utzi araziko genielaren promesa eginez agurtu genuen Arritxu beste bat arte.

Asteburua, motza egin zitzaigun: Frontoian barrenera, briletera, txapara, bonbara… jolasten aritu ginen; Orendaineko etxean dagoen futbolin zaharrean hamasei mila partida jolastu genituen; igandean, herri guztian zehar pista-jolas erraldoi bat egin genuen. Sabela ederki bete genuen baita ere, “postre goxoa” aspertu arte jan genuen (afarian, gosarian, trenean jada Donostirako bidean geundenean…) eta igandeko bazkarian, Aratzeko platerrik hoberena: haragi pastela.
Leher eginda iritsi ginen Donostiara. Datorren larunbatetan gehiago edukiko dugu, eta, bistan ditugu jada Irla eguna eta kanpaldia.

Arritxurekin batera, bere bi urteko alaba txikia etorri zen. Nork daki? Beharbada, egunen batean, asteburu honetan muralean markak utzi dituen koxkorren bat bere monitorea izango da.

Bazen behin Ernioko borda batean...

Gure oinarinekin aurreko asteburua Ernio mendian pasa genuen, bertako borda batetara joateko plana egin baitzuten. Hiruhileko honetako lehenengo abentura amaitu genuen horrela. Larunbat arratsetan menua pentsatzen (gosariko kruasanak detaile polita izan ziren, tropa!), ekintzak programatzen, garraioa antolatzen... aritu ostean, dena gutxi gorabehera lotuta zegoenean (gutxi gorabehera), goiz jaiki eta Erniora abiatu ginen.

Larunbat goizean trena hartu genuen Tolosara joateko, han autobusa Bidania-Bidegoian alboraino, eta bertatik oinez abiatu giren mendian gora bordara heldu arte. Batzuk alferragoak izan ziren eta partido edo txapelketen aitzakiarekin, eguerdi partean kotxez igo ziren haraino.
Hala, goiza borda txukundu eta garbitzen, bidoiekin iturritik ura garraiatzen (bordako ur depositoa bukatzekotan zegoen) eta jolasean eman genuen, kartetan, futbolean edo beste edozer gauzatan. Eguerdian falta zirenak iritsitakoan etxetik eramandako bazkaria banatu genuen denen artean, tripa-zorriek ordurako kriston serenata baitzuten! Ondoren digestioari ere tartea eman genion, lasaitasun ratutxo batekin.
Arratsalderako froga-jolas bat zuten antolatuta oinarinek; galderak, tabua, froga fisikoak, mimika... denetik egin genuen. Lasaia eta dibertigarria izan zen jolasa, egia esan. Eta ondoren, bi taldetan banatuta gauerako ekintza antolatzen aritu ziren haurrak, Beldurrezko Gaua egiteko joan baikinen Erniora!
Lumigasen argipean saltxitxak patata purearekin afaldu ondoren (argirik ere ez zegoen bordan, noski), gaubelari ekin genion; aurrena, han inguruan hildako pertsona batzuen arimekin gora eta behera aritu ginen, bakoitza bere hilobira eramateko. Eta ondoren, Ernion egon zen lapurreta bat argitu behar izan genuen, urte mordo bat lehenago ostutako zilarrezko erloju bat nork zuen jakiteko.
Oihuak, lasterketak, erorketaren bat (erorketa ikusgarriren bat), urduritasuna, barreak... denetik egon zen ilargipean eta behelaino artean. Gau polita izan zen!

Hurrengo goizean jantzi, bezperakoa garbitu eta nagiak kendu ostean, gailetak eta kruasanak eduki genituen gosaltzeko, Aratzen aspaldian egin ez zen gosari ederra! Gainera ordurako nahiko gosetuta geunden guztiok (gauza batzuen eta besteen artean, eguerdiko 12ak aldera gosaldu genuen!), eta primeran sartu zen gosaria.
Ondoren motxilak egiten, gauzak bere tokian jartzen, garbitzen etab. hasi ginen, beste batzuk bazkariaz arduratzen ziren bitartean.
Arratsaldean, dena garbitu eta txukun utzi ondoren etxerako bidea hartu genuen denok, asteburu ederra igaro izanaren sentsazioarekin, baina aldiberean etxera heldu eta dutxa bero bat hartzeko irrikitan (buelta espero baina pittin bat luzeagoa egin zitzaigun, Tolosan trena 5 minutugatik galdu baikenuen, baina hori beste istorio bat da...).

[Eskerrik asko Unsaintarrei bordara joateko aukera eskaintzeagatik!]